ຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າ "ທັມມ໌"ຄໍາວ່າ ທັມມ໌ ແປວ່າ ຊົງໄວ້ເຊິ່ງລັກສະນະຂອງຕົນ ໝາຍຄວາມວ່າ ທັມມ໌ ຝ່າຍດີ ກໍຊົງຄວາມດີໄວ້ ເຊັ່ນ ໃຜເຮັດຄວາມດີຂັ້ນ ກາມາວະຈອນ ຣູປາວະຈອນ ອະຣູປາວະຈອນ ໂລກຸຕຕະຣະ ທັມມ໌ ກໍຊົງຄວາມດີນັ້ນໆ ໄວ້ຢ່າງຍຸຕິທັມສະເໝີ ທັມຝ່າຍຊົ່ວກໍຊົງຄວາມຊົ່ວໄວ້ ເຊັ່ນໃຜເຮັດທຸຈຣິຕ ທາງກາຍ ວາຈາ ແລະໃຈ ທັງກໍຊົງຄວາມຊົ່ວນັ້ນໆ ໄວ້ຢ່າງຍຸຕິທັມເຊັ່ນກັນ. ທັມມ໌ ແປວ່າ ສະພາວະເປັນກາງ ເປັນທໍາມະຊາດ ຊົງໄວ້ເຊິ່ງຄວາມເປັນກາງ ບໍ່ເຂົ້າຂ້າງໃຜ ໃຜເຮັດດີ ຜົນຂອງການກະທໍາດີນັ້ນ ກໍຕອບສະໜອງໄປໃນທາງທີ່ດີ ໃຜເຮັດຊົ່ວ ຜົນຂອງຄວາມຊົ່ວກໍຕອບສະໜອງໄປໃນທາງທີ່ຊົ່ວ ຕາມອໍານາດຂອງການກະທໍາ ສິ່ງໃດໜັກກ່ອນ ສິ່ງນັ້ນກໍຈະໃຫ້ຜົນກ່ອນ.
ທັມມ໌ 3 ຄື : ປະຣິຍັຕສັທທັມ, ປະຕິປັຕຕິສັທທັມ ແລະ ປະຕິເວທສັທທັມ.
ທັມມ໌ 3 ອີກ ຄື : ກຸສະລະທັມ, ອະກຸສະລະທັມ ແລະ ອັພຍາກະຕະທັມ.
ທັມມ໌ 4 ຄື: ເທສນາ, ອະນຸສາສະນີ, ພຣະສູຕຣ໌, ພຣະອະພິທັມ.
ທັມມະ ມີຄວາມໝາຍງ່າຍໆ ແລະ ຍາກໆ ສໍາລັບຜູ້ບໍ່ເຂົ້າໃຈ. ບາງຄັ້ງພຣະສົງບອກວ່າ ທັມມະ ຄື ທໍາມະຊາດ ເວົ້າສ່ໍານີ້ກໍຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈຕ້ອງໄດ້ອະທິບາຍໄປຫຼາຍແງ່ອີກອະທິບາຍແລ້ວຍັງເຂົ້າໃຈຜິດຢູ່ກໍມີ.
ທັມມະ ຄື ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ ອັນນີ້ ແຫ່ງຫຍຸ້ງຍາກໄປອີກ. ເມື່ອກ່ອນມີຄົນມາຂຽນຖາມແບບຂີ້ສໍ້ວ່າ ຄັນທັມມະຄື ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ ຄັນຊັ້ນ ໂຖສ້ວມ ກໍແມ່ນທັມມະ ແມ່ນບໍ? ຄັນຊັ້ນ ທ່ານໄປຂາບໂຖສ້ວມໄດ້ບໍ ? ອັນນີ້ ກໍເຄີຍມີຄົນຖາມມາ? ນີ້ ຄື ຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດ.
ທັມມະ ຄື ທໍາມະຊາດແນວໃດ? ບາງຄົນອາດຈະເຂົ້າໃຈວ່າ ອາດຈະແມ່ນຕົ້ນໄມ້ພູເຂົາ ທີ່ສວຍສົດງົດງາມ ມີຕາເວັນ ດວງຈັນ ດວງດາວເປັນຕົ້ນ...ອັນນັ້ນກໍແມ່ນ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈແທ້. ຖ້າຈະໃຫ້ໃສ່ຄວາມໝາຍທາງຄໍາສັບ ຕາມພາສາທາງທັມ ເພິ່ນຈະບອກວ່າ ທໍາມະຊາດ ທີ່ເປັນພູຜາປ່າດົງ ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ ສັງຂາຣ ທີ່ບໍ່ມີໃຈຄອງ ຄືບໍ່ມີຈິຕ ບໍ່ມີໃຈ ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂື້ນມາ ມັນມີແຕ່ ຣູປຂັນທ໌ ແຕ່ບໍ່ມີນາມຂັນທ໌ ຄື ບໍ່ມີໃຈ ບໍ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ອາຣົມເປັນຕົ້ນ. ຖ້າເວົ້າເຖິງຄົນ ເພິ່ນຈະໃສ່ຊື່ໃຫ້ວ່າ ສິ່ງທີ່ປະກອບກັນເຂົ້າດ້ວຍ ທາດສີ່ ຄື ດິນ, ນ້ໍາ, ລົມ,ໄຟ ຖ້າຈະເພິ່ມເຂົ້າອີກ ກໍເປັນທາດຫົກ ຄື ມີ ອາກາສາທາດ ແລະວິນຍານທາດເຂົ້າໄປອີກ, ບວກກັບ ຂັນທ໌ 5 ແລະມີເຄື່ອງຮັບເຄື່ອງສົ່ງ ຄື ອາຍະຕະນະພາຍໃນ ແລະພາຍນອກເອີ້ນວ່າ ອາຍະຕະນະ 12 ຄື ມີ ຕາ, ຫູ, ດັງ, ລີ້ນ, ກາຍ ແລະ ໃຈເປັນສິ່ງກະທົບກັບ ຮູບ, ສຽງ, ກິ່ນ, ຣົສ, ໂຜດຖັບພະ ແລະທັມມາຣົມ ແລະຫຼາຍຢ່າງອີກມາກມາຍ ລວມລົງແລ້ວ ມີແຕ່ ຣູປທັມ ແລະນາມທັມ.(ເວົ້າສ່ໍານີ້ກໍຍັງຈະເຂົ້າໃຈຍາກອີກຢູ່ ແຕ່ໃຫ້ຄ່ອຍຄົ້ນຄ້ວາໄປນໍາກັນເລື້ອຍໆຈິ່ງຈະເຂົ້າໃຈ).
ຖ້າຈະເວົ້າໃຫ້ເຂົ້າໃຈແບບງ່າຍແນ່ຈັກໜ່ອຍ ຄໍາວ່າ ທັມມະ ຄື ທໍາມະຊາດ ນັ້ນ ຍ້ອນທຸກຢ່າງມັນເປັນໄປຕາມກົດເກນຂອງທໍາມະຊາດ ເຊັ່ນ : ຣູປ ມີລັກສະນະ ແຕກດັບ ປ່ຽນແປງ ໄປຕາມກົດເກນຂອງໄຕລັກ ເຊັ່ນ ຄົນບໍ່ໄດ້ກິນເຂົ້າ ກໍຫິວ, ຢູ່ໃນອາກາດໜາວ ກໍໜາວ ຢູ່ໃນອາກາດຮ້ອນຫຼາຍ ກໍຢູ່ບໍ່ໄດ້ ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນມັນປະກອບດ້ວຍສິ່ງທີ່ເປັນທໍາມະຊາດ ຄື ທາດສີ່ ດັ່ງທີ່ກ່າວມາ ອັນນີ້ເພິ່ນກໍເອີ້ນວ່າ ມັນເປັນທັມມະເຊັ່ນກັນ.
ໂຖສ້ວມ ເປັນແນວໃດ? ໂຖສ້ວມ ເປັນວັດຖຸ ສາມາດເອີ້ນໄດ້ວ່າ ສິ່ງທີ່ບໍ່ມີໃຈຄອງ ມີແຕ່ຣູປຂັນທ໌ ເອີ້ນວ່າ ຣູປທັມ ກໍໄດ້. ທໍາມະຊາດ ຂອງໂຖສ້ວມ ກໍເປັນສິ່ງທີ່ ບໍ່ທ່ຽງແທ້ເຊັ່ນກັນ ຈາກ ຊື້ມາໃໝ່ໆ ກ້າວໄປສູ່ເກົ່າ ບໍ່ງາມ ຢາກທຸບຖິ້ມ, ຖ່າຍໃສ່ບໍ່ລ້າງ ເໝັນ. ໃຜເໝັນ? ດັງຂອງຄົນຜູ້ໄປຖ່າຍເໝັນ, ເໝັນແລ້ວກໍເປັນທັມມະບໍ? ເປັນ ຍ້ອນອາຍະຕະນະ(ປະສາດສໍາຜັດ)ພາຍໃນ ແລະ ອາຍະຕະນະພາຍນອກ(ສິ່ງທີ່ມາກະທົບ) ຄື ດັງ ກັບກິ່ນ ອັນນີ້ ມັນເປັນໜ້າທີ່ຂອງທັມມະ ຫຼື ອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ ທໍາມະຊາດຂອງການສໍາຜັດ. ຜູ້ປະຕິບັດໄດ້ຫຍັງຈາກຈຸດນີ້ ວິທີປະຕິບັດທັມແບບວິປັສສນາກັມມະຖານ ແມ່ນຕ້ອງ ເອົາສະຕິ(ຄວາມຮູ້ສຶກ ທີ່ໄປຮູ້ທັນວ່າເໝັນນັ້ນ) ກໍານົດໃນໃຈວ່າ ກິ່ນໜໍ, ກິ່ນໜໍ.....ກໍ່ຈະໄດ້ສະຕິຢູ່ກັບປັດຈຸບັນຂະນະ ຫຼື ຈະໃຊ້ການພິຈາຣະນາ ດ້ວຍໂຍນິໂສມະນະສິກາຣ(ການພິຈາຣະນາຢ່າງເລິກເຊິ່ງ) ວ່າ ມະນຸດເຮົາກໍບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍ ມີແຕ່ກິນແລ້ວກໍຖ່າຍອອກຢູ່ແບບນີ້ ອາຫານເກົ່າທີ່ຖ່າຍອອກມາ ເປັນສິ່ງປະຕິກູນ(ບໍ່ຈົບງາມ) ເປັນຕາໜ້າສັງເວດ. ອັນນີ້ ເພິ່ນກໍ່ເອີ້ນວ່າ ເປັນການພິຈາຣະນາທັມ ຜູ້ໃດເຫັນສິ່ງທີ່ກໍາລັງປະເຊີນຢູ່ໃນຫ້ອງນ້ໍາວ່າເປັນສິ່ງທີ່ປະຕິກູນ ດ້ວຍປັນຍາແທ້ ຈະເກີດຄວາມແໜ່ງໜ່າຍ ການພິຈາຣະນາແນວນີ້ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຕ່ໍາຊ້າ ໜ້າລັງກຽດ ແຕ່ເປັນວິທີໜຶ່ງຂອງອາຣົມກັມມະຖານ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ ການພິຈາຣະນາຊາກສົບ ໃຫ້ເຫັນເປັນຂອງອະສຸພະ ອາດເປັນວິທີທາງທີ່ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈ ຄາຍຄວາມກໍານັດຍິນດີໃນຮູບ ທີ່ຈົບງາມ ວ່າຂອງໃນແທ້ຊ້ອນໄວ້ແຕ່ຂອງບໍ່ງາມ. ໃນທີ່ນີ້ ທັງຜູ້ພິຈາຣະນາແລະສິ່ງທີ່ໃຊ້ເປັນອຸປະກອນໃນການພິຈາຣະນາ ກໍ່ເອີ້ນວ່າ ທັມມະ ເຊັ່ນກັນ. ສະຕິ ທີ່ໄປຮັບຮູ້ເອີ້ນວ່າ ນາມທັມ, ສິ່ງທີ່ເຫັນ ແລະໃນສໍາຜັດ ກໍ່ເອີ້ນວ່າ ຣູປທັມ ລວມທັມມະທັງຫຼາຍ ທີ່ນັກວິຊາການໃຊື່ນັ້ນ ທັງເປັນທັມມະ ທີ່ເປັນຊັ້ນສູງ ແລະຊັ້ນພື້ນໆ ຫຍໍ້ລົງມາ ມີແຕ່ເລື່ອງຂອງ ຮູບທັມ ແລະ ນາມທັມ ເທົ່ານັ້ນ.
ແລະທັມມະນັ້ນ ບໍ່ວ່າ ຄົນຈະເຂົ້າໃຈ ຫຼື ບໍ່ເຂົ້າໃຈ ມັນກໍ່ຍັງເປັນທັມມະ ເຊັ່ນກັນ. ທໍາມະຊາດຂອງຄວາມບໍ່ເຂົ້າໃຈ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ ໂງ່ ຕາມສັບວິຊາການ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ ອະວິຊຊາ ຖ້າເຂົ້າໃຈດີ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ ເປັນຜູ້ມີປັນຍາ ທັງອະວິຊຊາ ແລະ ປັນຍາ ກໍແມ່ນສະພາວະ ຂອງທັມມະອີກ.
ຄົນຂີ້ເຫຼົ້າ ຫຼົງລືມສະຕິ ກໍເປັນອົງປະກອບຂອງທັມມະອີກ ຄື ເປັນທັມມະທີ່ເປັນຝ່າຍອະກຸສົລ(ຝ່າຍບໍ່ດີ ຝ່າຍບໍ່ສະຫຼາດ). ຄົນທີ່ເປັນບັນດິດ ສ້າງແຕ່ຄວາມດີ ກໍເປັນອົງປະກອບຂອງທັມມະອີກ ຄື ສ້າງແຕ່ກັມ ແລະ ທັມທີ່ເປັນຝ່າຍກຸສົລ(ຝ່າຍດີ ຝ່າຍສະຫຼາດ ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຈະເລີນ).ສະນັ້ນ, ທັມມະ ຈິ່ງໝາຍເຖິງສິ່ງທັງປວງ ທີ່ປະຕິສໍາພັນກັນ ແລະບໍ່ປະຕິສໍາພັນກັນ.
ທັມມະໃດ ທີ່ບຸກຄົນປະຕິບັດດີແລ້ວ ຫຼື ຄວາມດີໃດທີ່ບຸກຄົນເຮັດດີແລ້ວ ຈະເປັນທີ່ເພິ່ງແກ່ບຸກຄົນນັ້ນ, ເໝືອນທີ່ພຸດທະອົງບອກວ່າ ທັມມະ ຍ່ອມຮັກສາຜູ້ປະພຶດທັມ ຍ້ອນຜູ້ປະພຶດດີ ມີຄວາມດີທີ່ຕົນເອງເຮັດດີແລ້ວເປັນທີ່ເພິ່ງ ຈິ່ງສົມແລ້ວກັບຄໍາທີ່ວ່າ ຕົນເປັນທີ່ເພິ່ງແຫ່ງຕົນ ຍ້ອນຕົນປະຕິບັດດີແລ້ວນັ້ນເອງ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น